Kalanlar

Bazen bir şey yaşarken olaya dışardan bakıp, o olayı yazmak için yaşadığım duygusuna kapılıyorum.O zaman içimden bir ses, karşıdakine haksızlık ediyorsun, diyor.Olmaz böyle bir şey diyor.Olayın içine girmeye çalışıyorum.O zamanda kendime haksızlık ediyormuşum gibi oluyor.Böylece kendi özüm ve gözetimim (yazmak için) arasında gidip geliyorum.s.30

Sabun da yerinde yok kibritler de yerinde yok. Kibrit bulunca çakıyorsun.Bakıyorsun ki daha önce çakılmış, gene kutuya konulmuş! s.35

Metroda karşımda oturan yaşlı kadın bağırıyor. Via bok, via vaki via kak kak kak. Sonra dilini dışarıya çıkartıyor.(Yaşama karşı ne kadar doğru bir tavır) s.53